அந்திவானம்
அலையில்லாக் கடலை அணைத்து
சிவப்பை பூசிக்கொள்ள
அதைக் கண்ட நானும் சிவந்தேன்
நீ அருகில் இருப்பதாலேயே..!
அசுர அலைகள் நடுவே
தத்தளிக்கும் படகாக நான்!
கருவண்டின் இருளில்
ஆழ்கடல் அமைதியாக நீ!
கண்ணீரால் உயர்த்துகிறது
கடல் மட்டத்தை படகு!
****
உன் வலையில் வலிய
சிக்கிய மீனாக நான் இருக்க
என்னை சிக்கிய சிப்பிக்குள்
முத்தாய் நீ கருதினாயே!
****
அன்று
கடற்கரையில் நாம் இருவர் நடந்தும்
ஒருவரின் பாத சுவடுதான்!
மாலை வெயிலில் நாம் இருவர் அமர்ந்திருந்தும்
ஒரே நிழல்தான்!
இன்றும்
ஒருவரின் சுவடுதான்!
ஒரே நிழல்தான்!
ஆனால் தனிமையில் நான்!!!
“
உங கவிதை அருமை
உங கவிதை யொசிக்க வைதது..அருமை
ரசித்தேன். காதல் அழகானது உங்கள் கவிதையால்.